«علف، گور را محو می‌کند، زمان، درد را. باد، رد پای رفتگان را می‌روبد… چشمه‌های سرد از اعماق من می‌جوشند» - میخائیل شولوخف (دُن آرام) #زلزله_افغانستان

@Adorno_Persian «دیدید رود دُن چطور آرام می‌گذرد؟ زندگی هم مثل همین رود است، گرگوری. گاهی آرام، گاهی خروش دارد، اما همیشه ادامه دارد.» گرگوری لبخندی زد و جواب داد: «آری، دُن همه چیز را می‌بیند و همهٔ ما را می‌شناسد. گاهی فکر می‌کنم خودش هم رازهای ما را می‌فهمد.» میخائیل شولوخف (دُن آرام).

@Adorno_Persian «دُن، مانند آینه‌ای از روح مردم است؛ آرام به نظر می‌رسد اما پر از جریان زندگی است.» و «شب‌های سکوت دُن، رازهای هزار سالهٔ انسان‌ها را در خود نگاه داشته‌اند.» و «هر فصل طبیعت، داستانی برای گفتن دارد؛ از شکوفهٔ بهار تا سرمای زمستان.» شولوخف.

@Adorno_Persian چه دنیای آشفته‌ای شده.