فقر و گرسنگی، همچون سایه‌ای سنگین بر زندگی مردم افغانستان افتاده است؛ اما سهم زنان سرپرست خانواده از این رنج، تلخ‌تر و دردناک‌تر است. بی‌کاری و بی‌نانی همه‌گیر شده، ولی زنانی که هیچ پناهی ندارند، تنها با دست‌های خالی و چشمانی پر از اشک، برای زنده ماندن به گدایی روی می‌آورند. امروز در کوچه‌ها و بازارهای این سرزمین، صدای ناله‌ی کودکان گرسنه و نگاه خسته‌ی مادران بی‌پناه، حکایت از زخمی دارد که هر روز عمیق‌تر می‌شود. این فاجعه، تنها گرسنگی نیست؛ شکستن حرمت و عزت انسان‌هاست.

@AtaeiMaryam70 اینها را از مادران پشتو و تاجیگ ها بپرس چطور فرزند در خانه تربیت میشن وقتی از خانه بیرون می‌آیند هیچ دشمنی جز هزاره و زنان افغانستان نمیبند چرا هزاره ها این کار ها را نمیکنن این به قوم تان است شماها اول از خانه خود شروع کنید به فرزندان خو انسانیت و نسل کشی هزاره را قبول

@AtaeiMaryam70 افغانستان کشور بزرگی است بروید و آبادش کنید همان یارانه آموزش آب برق دارو که از ایران میگیرید انجا بگیرید ولی بروید مهمان عزیز است ولی چون نفس خفه میسازد چو آی. و بیرون نرود