اگر جامعه ما بخواهد کتمان کند که علیه هزاره تبعیض قومی وجود نداشت، من این جامعه را ترد میکنم! من کودکی بیش نبودم که در کابل زندگی میکردم و به وضوح به یاد دارم که هر جوالی و کراچی وان که در کوچه های شهر کار میکرد، هزاره بود! هزاره فقیرترین کتله و شریف ترین کتله جامعه ما را تشکیل میداد، نه به دلیل اینکه هزاره ظرفیت نداشت، به دلیل اینکه به هزاره فرصت داده نمیشد، حق هزاره تلف شده بود، هزاره با تعیض واضح و آشکار و عمیق مواجه بود. هزاره، درست مثل هندو ها و سیک ها، در جامعه بیسواد ما، آزار و اذیت شده و اهانت میشد. حقوق ابتدایی هزاره به او داده نشده بود، هزاره حق نداشت در مقام های ارشد حکومت ایفای وظیفه کند، هزاره حق نداشت در دانشگاه ها درس بخواند، به هزاره بورس تحصیل خارجی داده نمیشد، هزاره در سکتور نظامی جایی نداشت...و هزاره در هر بحران و تحول سیاسی نیز به شکل گسترده یی مورد هدف قرار میگرفت، کشته و قتل عام میشد و هم اکنون توسط طالبان و داعش کشته میشود! اگر جامعه آغشته به مرض قوم پرستی و تبعیض ما، اذعان نکند که بر هزاره ظلم شده، باید به داشتن وجدان در خود شک کند. این جامعه به هزاره تبعیض روا داشت، روا میدارد ولی خوش که هزاره های مهاجر در هر کشور دیگر جهان که به انها حقوق مساوی داده شده است، مثل ستاره در حال درخشیدن و پیشرفت کردن هستند! آنقدر که ما قهرمان هزاره از سکتور علم و دانش تا ورزش و سیاست در کشور های غربی داریم، هیچ قوم دیگری ندارد! انقدر که تجارت پیشه موفق هزاره داریم از هیچ قوم دیگری نداریم! آنقدر که هزاره، نام افغانستان را در سطح جهان به پیشرفت و دستاورد و موفقیت گره زده است، هیچ قوم دیگری این دستاورد را ندارد! صادقانه من باور دارم که اگر افغانستان را به هزاره ها بسپاریم، آنرا در یک شب آباد خواهند کرد! من به پشتکار، استعداد، دستاورد و همت هموطنان هزاره خود افتخار میکنم! افتخار میکنم که با شما هموطن هستم! #هزاره