علی امیری در یک جمله آوارگی انسان ها در دهه چهل و پنجاه عمرشان را زیبا توضیح میدهد. «انسان نمیتواند خاطرات شهر و زادگاه و مردم اش را پشت سر بگذارد. در من افغانستان و هزاره زنده است. هر جا بروم اینها با من هست. اما اینکه من چی کاری میتوانم، برایم واضح نیست.» من نیز پس از آوارگی با این حس درگیرم و نمیدانم از من در این مقطع سنی چی چیزی ساخته است؟
علی امیری در یک جمله آوارگی انسان ها در دهه چهل و پنجاه عمرشان را زیبا توضیح میدهد. «انسان نمیتواند خاطرات شهر و زادگاه و مردم اش را پشت سر بگذارد. در من افغانستان و هزاره زنده است. هر جا بروم اینها با من هست. اما اینکه من چی کاری میتوانم، برایم واضح نیست.» من نیز پس از آوارگی با این حس درگیرم و نمیدانم از من در این مقطع سنی چی چیزی ساخته است؟
@YaldaRoyan مهاجرت از روی انتخاب خیلی تفاوت دارد تا تبعید اجباری، این سقوط دقیقا ادامه سیاس‌های گذشته پشتون‌والی هست.
@YaldaRoyan وای به حال آنهای که در وطن مانده اند و توانی و حامی هم برای خارج شدن ندارن و به مراتب نخبه تر از این ها هستند و از شدت ظلم و استبداد رنج میبرند . اقل این نخبه ها که گوش آرام دارند !