کربلای خاموش در مرز اسلام‌قلعه در دنیای مستبدان، نه همسایگی معنا دارد، نه پیوندهای فرهنگی، نه اشتراکات مذهبی و نه حتی انسانیت. آنچه برای‌شان مهم است، حفظ سلطه است، آن‌هم با نیرنگ، فریب‌کاری و عوام‌فریبی بی‌پایان. امروز دههٔ محرم است؛ روزهای اندوه، سوگواری، و یادآوری مظلومیت و ایثار. تسلیت به همهٔ دلسوختگان عاشورا! اما هزاران افسوس که در حالی‌که در گوشه‌وکنار جهان از واقعهٔ کربلا و شهادت امام حسین تجلیل می‌شود، در همین امروز و همین لحظه، هزاران انسان بی‌پناه افغان از خانه‌های‌شان رانده می‌شوند، بی‌هیچ پناه، بی‌هیچ حمایت و بی‌هیچ صدا. تصویری که گفته میشود از اسلام‌قلعه ولایت هرات است، تصویری از کربلای خاموش این عصر است. جایی که کودکان روی زمین سخت خوابیده‌اند، بی‌پتو، بی‌سرپناه، با چشمان بی‌فروغ و دلی تشنهٔ مهر. زن و مرد، پیر و جوان، در حسرت یک جرعه آب و یک لقمه نان، زیر آسمان بی‌رحم سرزمین بی‌مهر، رها شده‌اند. تشنگی و گرسنگی اینجا تنها جسم را نمی‌سوزاند، بلکه روان انسان را نیز می‌فرساید. مهاجران ما قربانیان خاموش سیاست‌های بی‌رحمانه‌ای هستند که نه وجدان می‌شناسد، نه دین، نه ارزش انسانی. این تصویر، تلنگری‌ست برای همهٔ ما افغان‌ها که گاهی با شور و شوق از رهبران قدرت‌طلب کشورهای بیگانه تجلیل می‌کنیم، بدون آن‌که بدانیم آن‌ها نه با ما احساسی دارند و نه با باورهای‌مان باور. آنچه برای‌شان اهمیت دارد، تنها منافع خودشان است، ولو بر ویرانه‌های زندگی ما بنا شود. شاید که رهبران مخالف حاکمان فعلی افغانستان امکانات و فرصتی برای کمک به نیازمندان را نداشته باشند اما حد اقل می‌توانند، خود و اعضای خانواده شان ساعتی در زیر آفتاب سوزان حدود چهل درجه سانتی گراد بنشینند و حالت طاقت فرسای امروز اسلام قلعه را حس نموده و اظهار همدردی کنند. محرم تنها برای گریه بر گذشته نیست؛ باید چراغی شود برای دیدن فاجعهٔ امروز. امروز اسلام‌قلعه، دیروز کربلا.

@dr_paikan همیشه با خود فکر می‌کنم که چرا هم‌وطنان ما، با وجود شرایط سخت و بی‌ثبات زندگی، باز هم تعداد زیادی فرزند به دنیا می‌آورند؟ در همین عکس شش طفل قد و‌نیم قد دیده می‌شوند.

@dr_paikan همه این وضعیت بیشت سال در داوران جمهوریت و طالبان هستند