رهبران نو، زادهٔ زمانه‌های دشوار اند. در لحظاتی که تاریخ در تلاطم بحران و نابرابری دست‌وپا می‌زند، انسان‌هایی از دل رنج و مقاومت قد می‌کشند که بار مسؤولیت فردا را بر دوش گیرند. خانم سیاره رحمانی، فرزند برومند استاد عبدالستار صمدی – شهروند بلخ مهد مبارزه و تحول، از مبارزان عدالت‌خواه روزگار ما – گام در راهی نهاده است که کمتر کسی جرأت و جسارت پیمودن آن را دارد. حضور شایستهٔ او در پارلمان مهاجرین در فرانسه نه‌تنها افتخاری برای جامعه مهاجر، بلکه نمادی از تداوم مبارزه برای عدالت، آزادی و کرامت انسانی است. تحمل رنج‌ها، درک لحظات بحرانی و یافتن روزنه‌های امید، توفیقی‌ست که تنها نصیب کسانی می‌شود که ریسک می‌پذیرند، می‌اندیشند و آینده را به چشم خویش می‌بینند. چنین انسان‌هایی، نه‌تنها به دنبال نجات خویش، بلکه نجات جامعه‌ای‌اند که قرن‌هاست در حاشیه، در تبعیض و در تاریکی زیسته است. تورکان افغانستان بیش از یک‌ونیم قرن در انزوای تاریخی و ستم ساختاری به‌سر برده‌اند. با این‌حال، فرزندان دلیر و آگاه این ملت، با سینه‌های سپر مانند و اراده‌های خلل‌ناپذیر، در برابر ماشین‌های استبداد ایستادهند، خون داده‌اند، اما کرامت انسانی خود را نفروخته‌اند. آنان با فدای جان‌های شیرین‌شان، بر پیشانی تاریخ نوشتند که این ملت شایستهٔ بندگی نیست، بلکه سزاوار عدالت، برابری و حق مشارکت در سرنوشت خود است و سرانجام حمل سال ۱۳۷۱ را به عنوان تاریخ معاصر تورکان افغانستان رقم زده اند. اکنون نیز امید آن می‌رود که نسل نو، درس‌های گذشته را به نیکی دریابد، اشتباهات پیشین را تکرار نکند، و با هوشیاری، اتحاد و بینش عمیق سیاسی، رهبران تازه‌نفس، دلسوز و مردمی را به جامعه معرفی کند؛ رهبرانی که نه از درون سیستم‌های پوسیده، تفکر تمرکز گرایی، بینش خانوادگی، بلکه از دل رنج مردم، از متن تبعید، و از جغرافیای محرومیت زاده می‌شوند. به امید موفقیت های بیشتر

@dr_paikan قوتلوغ بولسین

@dr_paikan مبارک بولسین