فرار تا فرار از روزی که جغرافیای کنونی به نام «افغانستان» بر نقشه جهان رقم خورده است، تاریخ همواره شاهد فرار یا کشته‌شدن شاهان و مقامات بلندپایه این سرزمین بوده است. از عهد امیر عبدالرحمن خان تا روزگار داکتر محمد اشرف غنی احمدزی، حکایت‌های تلخ بسیاری در حافظه تاریخ ثبت شده است. در دو مقطع مهم، یکی در دوران تجددگرایی و دیگری در عصر جمهوریت، سران کشور، شاه و رئیس‌جمهور، هر دو فرار کردند. امان‌الله خان و محمد اشرف غنی، هرچند سرنوشت‌شان به گونه‌ای متفاوت رقم خورد، اما هر دو به‌عنوان حاکمانی که بدون مقاومت جدی صحنه را ترک گفتند، در تاریخ یاد می‌شوند. در این میان، سرگذشت داکتر نجیب‌الله روایتی دیگر دارد. او در واپسین روزهای حکومتش، خواست فرار کند اما در ورود به میدان هوایی اجازه نیافت و سرانجام به دار آویخته شد. واقعیت این است که تا زمانی که رهبران حکومت و سیاسیون کشور حقیقت را با مردم در میان نمی‌گذارند، به عوام‌فریبی ادامه می‌دهند، در گفتار و کردار گرفتار پارادوکس‌اند، قدرت و ثروت را در دایره خانواده و نزدیکان خود حبس می‌کنند، به مردم‌سالاری باور ندارند و برای حل بنیادی معضل کشور هیچ مکانیزم عملی ندارند، این چرخه فرار، سقوط و تکرار فاجعه همچنان ادامه خواهد داشت. ۱۵ اگست ۲۰۲۱ نه یک حادثه ناگهانی، بلکه نتیجه مستقیم سال‌ها فساد ساختاری، انحصار قدرت، بی‌اعتمادی به مردم و نبود طرح ملی برای اداره کشور بود. رهبران جمهوریت به جای اتکا به نیروی مردم و ظرفیت‌های واقعی کشور، پشت درهای بسته تصمیم گرفتند و سرنوشت افغانستان را معامله کردند. این خیانت تاریخی نه تنها جمهوریت را واگذار کرد، بلکه امید میلیون‌ها شهروند را نیز بر باد داد.

@dr_paikan مشکل در افراد نیست به نظرم سیستم ها مشکل دارد ما نیاز به مطالعه دقیق از گذشته و حال داریم تا با واقعیت های جامعه نظام شکل گیرد که روی سیستم باشد نه نظام های فرامایشی که توسط دیگران ساخته شده باشد.

new arrival of premium sex toy sex toy for 80% off rose toy official