کانفرانس دو روزه مخالفان طالبان در پاکستان، گفتوگوی منطقوی بهسوی وحدت و اعتماد؛ کنفرانس دو روزهای تحت عنوان «گفتوگوی منطقوی بهسوی وحدت و اعتماد» از سوی دانشگاه «مؤسسه ثبات استراتژیک جنوب آسیا» پیرامون امنیت، ثبات و صلح منطقوی در پاکستان برگزار میگردد. بیتردید افغانستان برای رسیدن به صلح و ثبات پایدار نیازمند همکاری جدی کشورهای همسایه، منطقه و جهان است. اما از گذشتههای دور، مسئله مرز دیورند و ادعای «پشتونستانخواهی» به گروگان بازیگران سیاسی داخلی و خارجی گرفته شد. تجاوز اتحاد جماهیر شوروی، تراژیدی مردم افغانستان را دوچندان کرد و زمینه را برای ظهور رهبران مستبد و خودکامه فراهم ساخت؛ رهبرانی که با سیاستهای نادرست خویش مردم را به آوارگی کشاندند و میلیونها تن را مجبور به مهاجرت به پاکستان و ایران نمودند. اشغال افغانستان توسط نیروهای شوروی، کشور را از حالت buffer zone یا «منطقه حایل» بیرون کشید و به میدان نبرد تمامعیار مبدل ساخت؛ نبردی که در آن پاکستان بیشترین فرصت را برای نفوذ به دست آورد و غرب و کشورهای عرب، به نام حمایت از جهاد و شکست شوروی، منابع عظیم مالی و تسلیحاتی در اختیار مجاهدین قرار دادند. اما پیروزی جهاد مردم افغانستان، به دلیل فقدان طرح روشن برای حکومتداری و نبود ساختار اداری کارآمد، به ثمر نرسید و نسبت تمرکز خواهی و یکه تازی های احساساتی فاقد تجربه، کابل را به دریای اشک و خون مبدل ساخت، اساسنامههای احزاب بیشتر بر محور اجرای شریعت متمرکز بود و بسیاری از رهبران بهقدرترسیده، حمایت متحدان استراتژیک خود را کنار گذاشته و به سوی کسانی دست دوستی دراز کردند که دشمنی آشکار با مردم افغانستان داشتند. امروز، برگزاری این کنفرانس در پاکستان در حالی صورت میگیرد که هدف آن شکستن یخهای ایجادشده میان حاکمان فعلی افغانستان و مخالفان طالبان عنوان شده است. گرچند رسانهها این نشست را به دو دسته «رهبران جوان» و «رهبران سالخورده» یا رهبران نسل نو تقسیم کردهاند که این خود ریختن آب به آسیاب دشمن است اما پرسشهای مهمتری مطرح است: •آیا رهبران و نمایندگان اشتراککننده از تجربههای تلخ گذشته درس گرفتهاند؟ •آیا دیگر به بازیهای متناقض و پارادوکسهای سیاسی پایان میدهند؟ •آیا خطوط پیمانهای استراتژیک خویش را برای دستیابی به اهداف درازمدت تشخیص دادهاند؟ •آیا در برابر بستههای مالی قدرتهای ضدپاکستان بار دیگر مواضع خویش را تغییر نمیدهند؟ •و مهمتر از همه، آیا از مذاکرات دوحه عبرت گرفتهاند تا نتایج نشستها و تصمیمها را با مردم افغانستان و اعضای احزاب خویش در میان میگذارند؟ واقعیت این است که پاکستان، خواه خوشایند ما باشد یا نه، در معادلات افغانستان نقش اساسی و حیاتی دارد. این حقیقتیست که بارها بر آن تأکید شده است. اما نقش پاکستان تنها زمانی میتواند در مسیر صلح و ثبات افغانستان مؤثر واقع گردد که ما در قبال پاکستان و نیز سایر همسایگان و قدرتهای منطقه، موضعی شفاف، سیاست اصولی و راهبردی درازمدت داشته باشیم.
@dr_paikan مخالفین طالبان از ناچاری چشم امید به این کنفرانس ها دوخته است
@dr_paikan مهره های سوخته را پاکستان جمع آوری می کند
@dr_paikan پاکستان همیشه با مردم افغانستان دشمنی داشته است
@dr_paikan پاکستان شده محل تجمع عده ای پیر فرسوده ی از کار افتاده
@dr_paikan پاکستان منافق حامی تروریستهای انتحاری است
@dr_paikan پاکستان هیچ نقشی در راستای صلح افغانستان تا هنوز برنداشته است
@dr_paikan در اینکه پاکستان همیشه اقداماتش علیه منافع مردم افغانستان بوده است تردیدی نیست
@dr_paikan پاکستان در قضایای افغانستان همیشه با نقش منفی بازی کرده است
@dr_paikan نه پاکستان و نه اینها ، هیچکدام قابل اعتماد مردم نیستند
@dr_paikan پاکستان همیشه از بحران های افغانستان به نفع خود بهره می برد
@dr_paikan پاکستان از وضعیت بحران زده مردم افغانستان برای منافع خود استفاده می کند
@dr_paikan نشست پیشرو ادامه همان سیاست قدیمی اسلامآباد است؛ ایجاد بیثباتی در افغانستان برای تأمین منافع خود.
@dr_paikan رهبران فراری هیچ شانسی برای فردای افغانستان ندارند.
@dr_paikan به رهبران خارج نشین شرم است که با پاکستان همگام شود
@dr_paikan تحول وترقی افغانستان در حال حاضرقابل انکار نمیباشد پس باید دسیسه ها مهار شود.
@dr_paikan وقتی در چهار سال کاری نتوانستند در دو روز چه خواهند کرد؟
@dr_paikan چاره کار حکومت فراگیر است، طالبان کمی به خود بیایند