امروز چهلمین روزی است که صدای گرم و دلنشین شادروان قاری عبدالباقی حیدری، شاعر، نویسنده و اندیشمند چهره مطرح کشور و ذواللسانین (تورکی و فارسی)، در این جهان خاموش شده است. هرچند زبان گویا و صدای پرطنین او دیگر در میان ما طنین‌افکن نیست، اما آثار مکتوب، اشعار ماندگار و اندیشه‌های روشنگرانه‌اش همچنان زنده و الهام‌بخش باقی خواهد ماند. مرحوم حیدری نه تنها در عرصۀ شعر و ادبیات، بلکه در میدان اندیشه و مبارزه برای عدالت اجتماعی، آزادی و روشنگری نیز جایگاهی ممتاز داشت. او با تکیه بر دانش ادبی و فرهنگی خویش، پلی میان زبان و هویت دو ملت تورکی و فارسی ایجاد کرد و با بیانی شیوای دو زبانه، صدای حق‌طلبی، آگاهی‌بخشی و مقاومت را به گوش همگان رسانید. اگرچه مرگ، جسم او را از میان ما ربود، اما اندیشه‌های عدالت‌جویانه و آثار ارزشمندش، همچون چراغی فروزان در مسیر آیندگان باقی خواهد ماند. یاد و خاطرۀ او نه تنها در دل خانواده، دوستان و شاگردانش زنده است، بلکه در حافظۀ فرهنگی و ادبی جامعۀ کشور ما نیز به‌عنوان میراثی گرانبها ثبت شده است. روحش شاد و یاد و خاطره‌اش جاویدان و جایگاه ابدیش بهشت برین باد. اکه جان بیز نی یانیز برقیب کیتیز اُورن لرییز جنت بۉلسین💔😭