خودِ سایه وارِ من @soheilitc

anyone, anytime, anyplace ✒️____ Joined April 2023

Tweets

60
Followers

249
Following

236
Likes

936

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 weeks ago

هیچ حقیقتی به اندازه‌ی "بیهودگی" عریان نیست.

0 0 4 197 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 weeks ago

حقیقتِ زندگی این است، ما زنده‌ایم فقط برای اینکه آرام‌تر بمیریم.

0 0 5 147 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 weeks ago

من زندگی را مثل یک اتاق خالی پیدا کردم؛ دیواری نداشت که تکیه بدهم، پنجره‌ای نداشت که به امیدش نگاه کنم. هر بار که خواستم چیزی بسازم، زمین زیر پایم لرزید و همه‌چیز را نابود کرد.

0 0 4 200 0

اگر دوباره به دنیا می‌آمدم، دنبال رویاها نمی‌دویدم. زندگی را مثل قطاری تماشا می‌کردم که هیچ‌وقت قرار نبود سوارش شوم. آدم‌ها باز هم می‌آمدند و می‌رفتند، قول‌ها باز هم شکسته می‌شدند و من فقط همه‌چیز را در سکوت می‌پذیرفتم. شاید تفاوتش این بود که این‌بار از هیچ‌کس هیچ انتظاری نداشتم.

0 0 5 174 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

a month ago

سکوت مثل هاله‌ای دور خاطراتم پیچیده، میان جهانِ آنچه بود و آنچه دیگر نیست، پیچیده به کابوسی از روشنی‌های تباه‌شده.

0 0 3 164 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

a month ago

پایان نیز همچون آغاز، افسانه‌ای‌ست زاده‌ی وهم. آنچه ما خط پایان می‌پنداریم، در واقع چین خوردگی کوچکی‌ست در صفحه‌ی زمان. انحنایی بی‌مقصود و بی معنی، که ما تنها از فرط خستگی، نامش را پایان می‌گذاریم.

0 0 6 186 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

2 months ago

بعد از تمام چیز هایی که از سر گذرانده ام، حس میکنم چیزی را از دست داده ام. نه یک شئ، نه یک خاطره، بلکه یک پیوند. پیوندی میان من و جهان بیرون انگار خط ارتباطی قطع شده و من در سکوت شناورم مثل ماهواره ای که دیگر فرمان نمی‌گیرد.

0 2 15 1K 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

2 months ago

مرا باد با خود نمی‌برد، چون ریشه دارم، اما نه در خاک. در خاطرات نزیسته، در اشک‌های نریخته، در مرگ‌های ناتمام.

0 0 6 196 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

2 months ago

من در رویاها خانه‌ای دارم؛ بی‌در، بی‌پنجره، اما پر از خاطره. در آن خانه، وقتی در آینه نگاه میکنم تصویر کسانی را می‌بینم که بسیار دلتنگ‌شان هستم.

0 0 4 197 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

2 months ago

نقطه ای هست که آنجا دیگر دنبال معنا نمی‌گردی. نه لزومی دارد و نه به کارت می‌آید. این‌همه سال دنبال چیزی رفتی که اصلاً قرار نبود پیدایش کنی. و حالا ایستاده‌ای جایی که همه چیز را دیده‌ای و هیچ‌چیز نفهمیده‌ای.

0 0 4 208 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

2 months ago

رویاها، موزه‌ی خاموش اشیای گمشده‌اند؛ حس‌ها، صداها، لبخندهایی که دیگر هیچ واقعیتی به آن‌ها نخواهد رسید. من در آن‌ها راه می‌روم؛ بی‌نقشه، بی‌زبان، فقط با دلی که گاه تند می‌زند از دیدن چیزی آشنا در دوردست ذهن..

0 0 6 212 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

وطن شده سنگری برای شعار نه پناهی برای زندگی ما بر ویرانه‌ها پرچم زدیم و گفتیم این است عزت. آوار تن بی‌جان کودک را پرچم کردیم، گفتیم باید افتخار کند و هر که سکوت کرد خیانت کرد و هر که گریست بی‌غیرت بود. اینجا مرز میان ایمان و جنون گم شده فهمی وجود ندارد هر آنچه هست فقط فریاد است.

0 0 4 284 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

در جنگ های ایدئولوژیک هیچ برنده ای وجود ندارد. ما قبلا شکست خوردیم و تا رها نکنیم شکست خواهیم خورد. #جنگ

0 0 4 300 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

خودم را هزار بار دفن کرده ام و هنوز زنده ام.

0 1 6 475 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

هر نوشته سندی‌ست از جنایت‌هایی که ذهنم بر من روا داشته. و تو ای خواننده، شاهدی هستی که هیچ‌گاه نخواهی دانست چه دیده‌ای.

0 0 4 300 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

و من، یک رویاپرداز ورشکسته‌ام که حتی در اوهام خود هم مقروض مانده‌ام. شاید اگر روزی نوشتن را ترک کنم، چیزی از من باقی نماند جز سایه ای مبهم.

0 0 5 382 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

آدم ها به امید تو حمله می‌کنند نه به ناامیدی ات.

0 0 8 232 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

3 months ago

حسی در من هست که نه می‌گذارد فریاد بزنم، نه بگریزم؛ فقط می‌کشد، آرام و پیوسته..

0 1 7 368 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

4 months ago

درد واقعی، ریشه در واقعه ندارد؛ ریشه در فهم آن واقعه دارد. آن لحظه‌ای که می‌فهمی چیزی که از دست رفته، دیگر جایگزینی ندارد. آن‌جا که حقیقت، نه شبیه خنجر، بلکه شبیه تکه یخی‌ست در جمجمه‌ات؛ بی‌صدا، سرد، و مداوم.

0 0 8 371 0

خودِ سایه وارِ من @soheilitc

4 months ago

در هر طلوع، امیدی کوتاه زبانه می‌کشد اما پیش از آن‌که به شعله‌ای ماندگار بدل شود، در وزش سرد تردید فرو می‌نشیند. در هر غروب، سایه‌ای بلندتر از دیروز بر دیوارهای دل می‌افتد، انگار که شب، آرام‌تر اما عمیق‌تر از پیش ما را در بر می‌گیرد.